ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเราสามารถพูดได้เลยว่าการศึกษาอยู่คู่สังคมไทยมานานมากแล้วทั้งเครื่องมือและ อุปกรณ์ ต่างก็มี วิวัฒนาการเพื่อให้นักศึกษารุ่นใหม่มีความเข้าใจและสะดวกสบายมาก เริ่มจากรุ่นแรกที่ใช้กระดานชนวนในการสอนหนังสือ ถือเป็นภูมิปัญญาที่ดีที่สุดแล้วในยุคนั้น ถึงแม้ว่ากรศึกษาในยุคนั้นจะไม่ก้าวหน้า แต่ก็ยังดีพอสำหรับการประพันบทกวีอัมตะของกวีเอกของโลกอย่าสุนทรภู่ ที่สร้างผลงานผ่านกระดานชนวนและ ศิลาจารึกให้เด็กรุ่นหลังได้ศึกษากัน หลังจากนั้นเริ่มมีการนำกระดาษและ ดินสอมาใช้ในการศึกษา ข้อดีก็คือสามารถเขียนและแก้ไขโดยการลบด้วยยางลบได้ง่าย แต่ดินสอนั้นจะไม่ติดทนนาจึงไม่เหมาะสำหรับการทำเอกสารสำคัญ
ต่อมาก็คือการใช้ปากกาในการเขียนหนังสือ ทำให้สามารถเขียนและ เก็บข้อมูลได้นาน แต่ข้อเสียอยู่ที่ถ้าเกิดเขียนปิดต้องใช้ลิขวิดซึ่งราคาก็ค่อนข้างแพง ตามวัสดุที่ใช้ด้วย นอกจากเครื่องเขียนแล้ว ของใช้ในการเรียนภาคปฏิบัติก็เปลี่ยนไปด้วย อย่าง เช่นเครื่องมือในการเรียนช่างต่างๆ เครื่องมือวัดบางชนิด สามารถวัดได้แม้ที่ที่เข้าไม่ถึง และพวกอุปกรณ์ในการเรียน อิเล็กทรอนิกส์ จากเมื่อก่อนที่มีอุปกรณ์มาเป็นตัวๆ และต้องต่อวงจรเอง ตามหลักสูตร แต่สมัยนี้ได้มีการทำชุดคิดที่สำเร็จรูปขึ้นมาซึ่งกำหนดจุดวัดต่างๆ เรียบร้อย จนมาถึงยุคสมัยปัจจุบันที่มีการใช้คอมพิวเตอร์อย่างแพร่หลาย ก็สามารถลงโปรแกรมที่ใช้ในการเรียนได้เลยกล่าวได้เลยว่านักเรียนสมัยนี้แทบจะไม่ได้จับต้องตัวอุปกรณ์ของจริงกันแล้ว นอกจากนั้นยังสามารถใช้เขียนบทความเพื่อทำรายงาน พร้อมรูปประกอบได้อีกด้วย ถือว่าทำให้สะดวกสบายและ ประหยัดงบประมาณในการศึกษาอย่างมาก ทั้งสะดวกรวดเร็ว กับตัวผู้ฝึกสอนเองก็ตรวจง่าย ซึ่งไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะมีสิ่งที่อำนวยความสะดวก